شاید شما نیز تجربه کرده باشید که هنگام افتادن و زمین خوردن فرد دیگر بی‌اختیار به او می‌خندید و شاید هم از خندیدن دیگران هنگام به زمین خوردن خود ناراحت شده باشید. اما باید به این نکته اشاره کرد که خندیدن در این حالت می‌تواند واکنشی ناخودآگاه باشد که نتوان آن را کنترل کرد.
بیشتر اوقات هنگامی که خوشحال هستیم می‌خندیم و هنگام ناراحتی غمگین می‌شویم اما در مورد خندیدن به دیگران این حقیقت صدق نمی‌کند و خندیدن به زمین خوردن افراد دیگر به خصوص هنگام زمین خوردن از پله نشان از شادی نیست بلکه نوعی واکنش روانی و غیرارادی است.
این خنده غیرارادی معمولا زمانی اتفاق می‌افتد که رویدادی بسیار جدی از زندگی به طور ناگهانی تعجب ما را برمی‌انگیزد. این خنده واکنشی به رویدادی مبهم، غیرممکن و نابه‌جا است و خود فرد را هدف نمی‌گیرد بلکه آن عمل را در نظر می‌گیرد. به عنوان مثال، به افتادن کسی از پله یا زمین خوردن افراد می‌خندیم اما به افتادن کسی از پنجره یا ارتفاع نمی‌خندیم بلکه بسیار ناراحت می‌شویم.
گاهی اوقات این خنده می‌تواند نشان‌دهنده حس برتری باشد و فرد ناخودآگاه خود را مبرا و برتر از آن فرد حس می‌کند و خوشحال می‌شود که این اتفاق برای او نیفتاده است. از طرف دیگر، این خنده می‌توان نوعی احساس وجد ناگهانی و گذرا باشد که افراد تجربه می‌کنند و ممکن است کاملا ناخودآگاه اتفاق بیفتد. برخی از روانشناسان خنده به افتادن یا درد افراد دیگر را نشان از قدرت و حس برتری‌طلبی افرادی می‌دانند.
تحقیقی دیگر نشان داده است که این خنده به این علت است که با دیدن کار عجیب و خنده‌دار افراد دیگر در یک لحظه ما در ذهنمان احساس می‌کنیم که ما آن را انجام داده‌ایم و به این علت به خود می‌خندیم نه به آن فرد.
در واقع ما به بی‌دقتی و عجیب بودن کار آن افراد که انتظار وقوع آن را نداشته‌ایم می‌خندیم. برخی از روان‌شناسان بر این باروند که خنده افراد در این شرایط به نوعی قانون اجتماعی حاکم بر روابط اجتماعی اشاره می‌کند که سبب می‌شود افراد به منظور پیشگیری از احساس خجالت بیشتر مراقب رفتارهای اجتماعی خود باشند و دقت خود را بالا برند.

منبع: MedicalDaily

گرداوري: سايت هلو

منبع: باشگاه خبرنگاران

شاید شما نیز تجربه کرده باشید که هنگام افتادن و زمین خوردن فرد دیگر بی‌اختیار به او می‌خندید و شاید هم از خندیدن دیگران هنگام به زمین خوردن خود ناراحت شده باشید. اما باید به این نکته اشاره کرد که خندیدن در این حالت می‌تواند واکنشی ناخودآگاه باشد که نتوان آن را کنترل کرد.

بیشتر اوقات هنگامی که خوشحال هستیم می‌خندیم و هنگام ناراحتی غمگین می‌شویم اما در مورد خندیدن به دیگران این حقیقت صدق نمی‌کند و خندیدن به زمین خوردن افراد دیگر به خصوص هنگام زمین خوردن از پله نشان از شادی نیست بلکه نوعی واکنش روانی و غیرارادی است.

این خنده غیرارادی معمولا زمانی اتفاق می‌افتد که رویدادی بسیار جدی از زندگی به طور ناگهانی تعجب ما را برمی‌انگیزد. این خنده واکنشی به رویدادی مبهم، غیرممکن و نابه‌جا است و خود فرد را هدف نمی‌گیرد بلکه آن عمل را در نظر می‌گیرد. به عنوان مثال، به افتادن کسی از پله یا زمین خوردن افراد می‌خندیم اما به افتادن کسی از پنجره یا ارتفاع نمی‌خندیم بلکه بسیار ناراحت می‌شویم.

گاهی اوقات این خنده می‌تواند نشان‌دهنده حس برتری باشد و فرد ناخودآگاه خود را مبرا و برتر از آن فرد حس می‌کند و خوشحال می‌شود که این اتفاق برای او نیفتاده است. از طرف دیگر، این خنده می‌توان نوعی احساس وجد ناگهانی و گذرا باشد که افراد تجربه می‌کنند و ممکن است کاملا ناخودآگاه اتفاق بیفتد. برخی از روانشناسان خنده به افتادن یا درد افراد دیگر را نشان از قدرت و حس برتری‌طلبی افرادی می‌دانند.

تحقیقی دیگر نشان داده است که این خنده به این علت است که با دیدن کار عجیب و خنده‌دار افراد دیگر در یک لحظه ما در ذهنمان احساس می‌کنیم که ما آن را انجام داده‌ایم و به این علت به خود می‌خندیم نه به آن فرد.

در واقع ما به بی‌دقتی و عجیب بودن کار آن افراد که انتظار وقوع آن را نداشته‌ایم می‌خندیم. برخی از روان‌شناسان بر این باروند که خنده افراد در این شرایط به نوعی قانون اجتماعی حاکم بر روابط اجتماعی اشاره می‌کند که سبب می‌شود افراد به منظور پیشگیری از احساس خجالت بیشتر مراقب رفتارهای اجتماعی خود باشند و دقت خود را بالا برند.

منبع: MedicalDaily