موضوع استقرار سامانه موشکی آمریکا در خاک رومانی، همانطور که گمان می رفت، باعث شروع دور جدیدی از جدال های لفظی بین دو ابرقدرت سابق نظام دوقطبی شده است

به ادامه مطلب برويد

اینکه ایالات متحده برنامه ای بلند مدت برای محصور کردن روسیه در مرزهای سرزمینی خود و سد کردن راه نفوذ این کشور در منطقه استراتژیک شرق اروپا را دارد، البته خبر جدیدی نیست. از سوی دیگر اینکه روس ها طی دهه گذشته با پشت سر گذاشتن بحرانهای مربوط به فروپاشی و با تثبیت فدراسیون روسیه، در پی احیای مجد گذشته کشور شوراها هستند نیز، اسباب شگفتی کسی نیست.
بحران اوکراین نقطه اوج برخورد طرح های راهبردی این دو کشور بود، جایی که روسیه نشان داد برای حفظ برتری خود در خانه امن سابق، حتی از اتخاذ رویکردهای تهاجمی نیز رویگردان نیست. بحران حال حاضر در سوریه را نیز عموم تحلیلگران به عنوان قسمت بعدی سریال زورآزمایی راهبردی روسیه و آمریکا تلقی می کنند.
در این شرایط اما واکنش روس ها به استقرار سامانه موشکی آمریکا در رومانی سوال برانگیزاست. سرگئی لاوروف وزیر خارجه روسیه اخیرا در باره سامانه موشکی آمریکا در اروپا گفته است که «آمریکایی ها در حالی که اعلام کرده بودند، اگر در باره موضوع هسته ای ایران توافق شود، از استقرار سامانه موشکی منصرف می شوند، بر خلاف وعده داده شده، توانمندی خود را افزایش می دهند و اکنون موشک های جدیدی در شرق اروپا و نزدیک مرزهای روسیه مستقر می شود.» حتی پوتین رییس جمهوری روسیه نیز گفته است که «به یاد بیاوریم چند سال پیش را که همه مقام های کشورهای مقابل (غربی) همصدا می گفتند سامانه پدافند موشکی به این دلیل مورد نیاز است تا حمله های اتمی از سوی ایران را پیشگیری کنند، ولی هم اکنون تهدید تهران کجا است؟ آمریکا با ایران قرار داد امضا کرد و در واقع همه چیز را هم درست انجام داد که از این موضع واشنگتن حمایت می کنیم، اما تهدیدها را با استقرار سامانه پدافند موشکی ادامه می دهند.»
نکته اینجاست که آیا واقعا روس ها متقاعد شده بودند که تجهیز کشورهای حوزه دریای بالتیک و دریای سیاه به سامانه های ضد موشکی، برنامه ای برای کنترل سلاح های هسته ای ایران است؟
در حالی که نبود سلاح هسته ای در ایران کاملا مورد تایید همه دستگاههای اطلاعاتی جهان است و در حالی که ایران بی تردید تا زمانی کاملا قابل توجه دشمنی در اروپای شرقی نخواهد داشت آیا روسها واقعا این استدلال آمریکایی را پذیرفته اند؟! از این سوال مهمتر اما این است که در این صورت روس ها چگونه و تا چه حد به ایالات متحده و کشورهای غربی در محدود کردن برنامه صلح آمیز هسته ای ایران کمک کرده اند. اظهارات مقامات روس با چنان شگفتی صادقانه یا (ماهرانه) ای بیان می شود که برای مخاطب جای تردیدی در همراهی روسیه با فشار غربی ها علیه ایران طی دهه گذشته باقی نمی ماند. اینکه روس ها تا چه حد در محاصره ایران نقش داشتند و اینکه تا چه حد از مزایای آن استفاده کرده اند سوالی است که باید از خود آنها پرسید

گرداوري : مجله اينترنتي هلو

منبع: ايرنا