دكتر مسعود ملکی ، با اشاره به اینکه به طور طبیعی عوارض در مواردی که توسط افراد متخصص انجام شود بسیار کمتر دیده می‌شود، اظهار کرد: شایع‌ترین عارضه سوراخ کردن گوش، عفونت است که از عفونت‌های ساده و جزئی تا عفونت‌های مهم مثل سل و هپاتیت را شامل می‌شود.

وی افزود: درماتیت تماسی یا همان حساسیت به گوشواره نیز یکی از عوارض دیگر این عمل است که بیشتر با نیکل اتفاق می‌افتد اما این اتفاق با تماس پوست با طلا نیز ایجاد می‌شود.

ملکی ادامه داد: کلویید یا گوشت اضافی عارضه‌ای مشکل‌ساز در برخی از افراد است که می‌تواند منجر به خارش، سوزش و نازیبایی پوست شود البته این عارضه در افرادی که در سن بالاتر از 11 سال گوش خود را سوراخ کرده باشند، کمتر دیده می‌شود.

وی بیان کرد: پارگی لاله گوش نیز گاهی معمولا به دنبال استفاده از گوشواره سنگین به وجود آمده و عوارضی مثل ایجاد کیست نیز به ندرت اتفاق می‌افتد.

این متخصص پوست و مو در خصوص راهکارهای جلوگیری از عوارض سوراخ کردن گوش خاطرنشان کرد: انجام عمل در سن بالاتر از 11 سالگی، رعایت شرایط بهداشتی برای انجام عمل، عدم استفاده از طلا تا شش هفته پس از انجام عمل، فاقد نیکل بودن گوشواره اولیه و سوراخ نشدن غضروف گوش برخی از راهکارهای پیشگیری از عوارض است، همچنین کسانی که بیماری دریچه قلب یا نقص ایمنی دارند، نباید عمل سوراخ کردن گوش را انجام دهند.