شش ماهی است که وارد زندگی مشترک شده ام. شوهرم را دوست دارم و دلم برایش می سوزد. در دوران نامزدی این سؤال در ذهنم بود که چطور بفهم فرد مقابلم  زود عصبانی می شود یا نه؟ از آنجا که خانواده متعصبی داشتم کمتر با نامزدم بیرون می رفتم و بیشتر پیامکی و تلفنی حرف می زدیم و به نوعی شناخت من دست و پا شکسته بود.

یکبار هم خواستم با هم پیش مشاور برویم اما کلی کلمات توهین آمیز درباره روان شناسان و مشاوران زد که من جدی نگرفتم و گفتم حتما عقیده ای به جلسات مشاوره ندارد. از همان روز مراسم ازدواجمان با عکاس و فیلمبردار بحث کرد، طوری که اشک من را درآورد.

 از خصوصیات اخلاقی عجیب و غریبش و خشم و عصبانیت های بی موردش هر روز چشمه ای جدیدی می بینم.او وقتی عصبانی می شود نه تنها خودش را آزار می دهد بلکه به زمین و زمان هم رحم نمی کند. قبلا تمام تلاشم را می کردم تا هر بهانه ای می گرفت، جوابش را بدهم و دلیل بیاورم اما از وقتی دیدم جانم در معرض خطر است و هرگاه عصبانی می شود، وسایل خانه را به سمت من پرت می کند،سکوت می کنم یا در اتاقی پناه می گیرم.

وقتی عصبی می شود، حرف های زشتی می گوید، پشت فرمان که باشد اگر کسی جلویش بپیچد تا حساب او را کف دستش ندهد ول نمی کند. خیلی تلاش کردم بهانه ای برای عصبانیت دستش ندهم اما فکر می کنم او ذاتا فرد عصبی است و ملاحظه اطرافیان را نمی کند.

من خیلی رنج می برم و نمی خواهم حرفی از جدایی بزنم اما آیا می شود با این فرد به زندگی مشترک ادامه داد؟ لطفا راهنمایی ام کنید.