آتش بس در حلب محال نيست و قابل اجرا است

 صباح زنگنه تحلیلگر مسائل خاورمیانه در یادداشتی در روزنامه اعتماد می نویسد: مساله آتش بس در سوریه، از آن دست موضوعاتی است که در طول پنج سال گذشته و به ویژه پس از حضور نظامی روسیه در سوریه، در مقاطع مختلف مطرح شده و در برخی از مراحل هم مورد اجرا قرار گرفته است اما هر بار شاهد آن بوده ایم که این آتش بس از سوی یکی از طرفین یا هر دو نقض شده است

به ادامه مطلب برويد

آيا آتش بس در حلب قابل اعتماد است؟

در ادامه این یادداشت که در شماره سه شنبه ششم مهر منتشر شد، می خوانیم: با وجود موارد مکرر نقض آتش بس در مقاطع مختلف، طرح آتش بس یک موضوع منجمد شده و کنار گذاشته شده ای نیست بلکه همواره دولت ها، گروه های سیاسی و شبه نظامی بنا به منافع مقطعی خود به این موضوع پناه می آورند و آن را مطرح می کنند.
از سویی، طرح این مساله می تواند بنا به فشار افکار عمومی ملی، منطقه ای و بین المللی باشد که این مساله موجب می شود طرفین به ناگزیر به سمت این مساله حرکت کنند.
با این حال، با توافق روسیه و امریکا درخصوص برقراری آتش بس در سوریه، بسیاری به برقراری نسبتا دایمی آتش بس و همچنین مهیا شدن پیش زمینه های لازم برای ایجاد صلح در این کشور دل بسته بودند اما با وجود اتفاقات رخ داده در سوریه در این مدت از جمله اقدامات گسترده امریکایی ها در بمباران مواضع ارتش سوریه در دیر الزور و تداوم حمایت آنها از گروه های تروریستی و ادامه نقض آتش بس از سوی گروه های به ظاهر میانه رو اما تروریستی، امروز دیگر نمی توان از برقراری آتش بس در سوریه سخن گفت.
تداوم رویکردهای پیشین گروه های تروریستی و شدت بخشیدن اقدامات توسط آنها در برخی از مناطق همانند حلب نیز عملا منجر به آن شده است تا ارتش سوریه و روسیه عکس العمل های جدی تری را نسبت به این گروه ها داشته باشند و به همین خاطر نیز مشاهده می کنیم که طی روزهای گذشته به میزان درگیری ها در این منطقه و برخی از مناطق دیگر سوریه افزوده شده است به گونه ای که برخی برای توصیف آن از بی سابقه استفاده می کنند. همین مساله موجب شده است تا بار دیگر میزان تنش های لفظی کشورهای غربی به ویژه امریکا با روسیه افزایش یابد. در چنین شرایطی نمی توان امیدی به برقراری آتش بس در روزهای آینده داشت، هرچند که این سخن نیز به معنای آن نیست که آتش بس گزینه ای محال برای آینده شده باشد.
از سویی، جایگاه و اهمیت حلب موجب شده است تا هر یک از طرفین برای دستیابی به این شهر یا حفظ موقعیت موجود از هر تلاشی فروگذار نباشند. حلب دومین شهر بزرگ سوریه است و از جایگاه استراتژیکی برخوردار است. زمانی حلب مورد طمع ترکیه بود و اشغال آن را دنبال می کرد ولی این کار، موجب تجزیه سوریه می شد. آن اتفاق رخ نداد. اگرچه ترکیه به صورت موقت از اشغال حلب چشم پوشید ولی به منطقه الباب چشم داشت.
الباب در دو قدمی حلب است و در حد فاصل حلب و ادلب قرار دارد. همین موقعیت موجب می شود تا ترکیه با اشغال آن از اتصال کردهای سوریه با کردهای عراق و سپس اتصال آنها با کردهای ترکیه جلوگیری کند. با این وجود، تروریست ها و گروه های مسلح از فرصت حمله ترکیه به سوریه نهایت استفاده را کردند و وارد یک پایگاه نظامی شدند. بازپس گیری این مناطق و خارج ساختن نیروهای تروریست به مدت یک هفته به مساله جدی ارتش سوریه تبدیل شده بود ولی با حمایت هوایی جدی روسیه از ارتش سوریه پیشروی های نیروهای سوری نیز گسترش یافت. همه این مسائل موجب شده است تا دولت سوریه عزمی جدی برای بازپس گیری منطقه حلب را از تروریست ها داشته باشد.
در شرایط کنونی مشکل حلب، حضور ١٣٧ هزار غیرنظامی ساکن در حلب است. خروج آنها نیازمند راه هایی است. خروج از حلب از چهار منطقه ممکن است که سه راه آن در اشغال ارتش سوریه است و دولت این کشور یک راه برای خروج غیر نظامی تعیین کرده است اما با قطع شدن تردد تروریست ها به ترکیه و کاهش حمایت ها و کمک های تسلیحاتی، ارتش سوریه با در اختیار داشتن چنین موقعیتی، می خواهد ماجرای حلب را پایان دهد و هر چهار طرف حلب را بسته و جاده استراتژیک کاستیلو را دراختیار بگیرد و سایر مناطق را تحت تسلط خود درآورد.
طبیعتا در چنین شرایطی، درگیری ها چشم گیر خواهد بود و همین مساله موجب خواهد شد افکار عمومی دنیا نگاهش به این مساله معطوف شود و از درگیری های دیگر مناطق غفلت ورزد.
با این حال، ایالات متحده امریکا می کوشد با بزرگ نمایی درخصوص بحران حلب، هم زمینه دیگر اقداماتش را در مناطق مختلف سوریه در سایه غفلت افکار عمومی به دیگر مناطق مهیا سازد و هم از سویی، با به راه انداختن یک فضای تبلیغاتی و جنگ روانی، فضای موجود را به نفع خویش مدیریت کرده و طرف مقابل را در رسیدن به خواست خود دچار تردید کند. به عبارت دیگر، امریکا با ایجاد یک جنگ روانی در خصوص حلب و برگزاری نشست هایی مانند نشست فوری شورای امنیت در این باره می خواهد این پیام را به دولت سوریه و روسیه بدهد که فتح حلب هزینه ای بالا دارد مگرنه همگان می دانند وقتی هم امریکا و هم روسیه از حق وتو برخوردارند، صدور یک قطعنامه و حتی بیانیه هم غیرممکن است.
اگر بیانیه ای نیز صادر شود، آن بیانیه یک طرفه نخواهد بود بلکه از همه نیروهای درگیر خواسته می شود از خود خویشتنداری نشان دهند. با این وجود، همان طور که گفتم آتش بس در سوریه گزینه ای محال نخواهد بود ولی گزینه ای قابل تداوم هم نیست. مهم ترین دلیل نیز آن است که امریکا نمی خواهد داستان قدرت در سوریه یکطرفه شود و مایل است خود و نیروهای حامی اش در بخش هایی از سوریه نفوذ داشته باشند

بازنشر : مجله اينترنتي هلو

منبع : ايرنا